بعضی آدمها هستند که حضورشان در زندگیات هر چند کوتاه، اما دلت را با خود میبرند. حتی اگر خودت آنها را از زندگیات خط بزنی دلت باز هم همیشه برای چشمهایشان، خندههایشان، حرفهایشان، دیوانه بازیهایشان تنگ میشود. حتی اگر کنارت نباشند و تو برای دیدنشان از اینجا بروی تا قزوین یا او برای دیدنت از قزوین بیاید تهران... این آدمها با تمام خوبیها و بدیهایشان برایت خاطراتی را در تمام لحظات کوتاهی که کنار هم هستید میسازند که حالا که مدتهاست نیستند، دلت برایشان تنگ میشود... دلم برایش تنگ شده باز...
بگذریم، که گذشتن از خیلی چیزها کار من شده این روزها... خدایا ممنونم کلا.
بی خیال ِ این حوادث، راضی ام به تو به رویا
به یه فنجون قهوه داغ، پشت ِ میز ِ کار ِ فردا...
اندیشه فولادوند
کلا این آدمو خیلی دوس دارم
جمله ی اخرت شکرگزاری از خدا بود یابهش طعنه زدی ((.
برداشت آزاد...
این بعضیا خیلی خطرناکن!خیلــــــی . . .
حتی بیشتر از جنگ جهانی سوم
اوه اوه